Μια νέα μελέτη διερεύνησε την επίδραση των αντικαταθλιπτικών στη γνωστική έκπτωση σε ασθενείς με άνοια. Ερευνητές με έδρα τη Σουηδία εξέτασαν τον ρόλο που μπορεί να έχουν τα αντικαταθλιπτικά στα συμπτώματα της άνοιας, κυρίως στη γνωστική έκπτωση.
Στην μελέτη συμμετείχαν 19.000 άτομα που είχαν διαγνωστεί με άνοια από τους οποίους περίπου το 23% είχαν λάβει αντικαταθλιπτική αγωγή ως θεραπεία για την κατάθλιψη. Οι συμμετέχοντες είχαν μέση ηλικία τα 78,2 έτη και περίπου το 55% των συμμετεχόντων ήταν γυναίκες.
Η μελέτη έδειξε ότι η γνωστική εξασθένηση ήταν χειρότερη σε άτομα που έπαιρναν αντικαταθλιπτικά από ότι στα άτομα που δεν έπαιρναν.
Ποιο αντικαταθλιπτικό έχει τη λιγότερη επιβλαβή επίδραση στη γνωστική λειτουργία
Οι επικεφαλής της έρευνας παρατήρησαν επίσης μια διαφορά στην πτώση των γνωστικών ικανοτήτων ανάλογα με το αντικαταθλιπτικό που συνταγογραφήθηκε. Οι επιστήμονες δηλαδή διαπίστωσαν ότι ορισμένοι τύποι αντικαταθλιπτικών μπορεί να συμβάλλουν σε ταχύτερη γνωστική έκπτωση από άλλα.
Πιο συγκεκριμένα τα άτομα που έλαβαν την κατηγορία αντικαταθλιπτικών SSRI παρουσίασαν ταχύτερη γνωστική έκπτωση από τα άτομα που έλαβαν SNRI ή τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά. Η μιρταζαπίνη από την άλλη, ένα άτυπο αντικαταθλιπτικό, είχε τη λιγότερο επιβλαβή επίδραση στη γνωστική λειτουργία ενώ η εσιταλοπράμη συνδέθηκε με τη μεγαλύτερη επίδραση στη γνωστική λειτουργία.
Ενώ πάντως τα ευρήματα της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο BMC Medicine Trusted Source καταδεικνύουν μια πιθανή σχέση μεταξύ της λήψης αντικαταθλιπτικών και χειρότερων εκβάσεων στην άνοια, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτό είναι μόνο μια συσχέτιση και χρειάζεται περισσότερη έρευνα.
Γιατί είναι φαύλος ο κύκλος
Δεδομένου ότι οι αλλαγές στη διάθεση είναι συχνές στα άτομα με άνοια, η κατάθλιψη είναι συχνή και εμφανίζεται σε περίπου 30 έως 50% των ατόμων με την ασθένεια.
Ο Aanand Naik, γηριατρός και διευθυντής του Ινστιτούτου για τη Γήρανση στο UTHealth Houston, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα, μίλησε στο Medical News Today σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της μελέτης εξηγώντας ότι παρόλο που οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μπορεί να υπάρχει σχέση μεταξύ της χρήσης αντικαταθλιπτικών και της αύξησης του ποσοστού γνωστικής έκπτωσης σε ασθενείς με άνοια, δεν είναι σίγουροι εάν τα φάρμακα είναι η αιτία της αυξημένης γνωστικής έκπτωσης ή εάν η κατάθλιψη και άλλα νευροψυχιατρικά προβλήματα είναι αυτά που προκαλούν την έκπτωση των γνωστικών ικανοτήτων.
Υποψιάζονται δηλαδή ότι τα ίδια τα καταθλιπτικά συμπτώματα, τα οποία αυτά τα φάρμακα στοχεύουν να θεραπεύσουν, μπορεί εγγενώς να συμβάλλουν στη γνωστική έκπτωση, καθιστώντας δύσκολη την αποσύνδεση των επιπτώσεων του φαρμάκου από την υποκείμενη πάθηση.
Ο Νaik τέλος επισημαίνει ότι: «Σε κάθε περίπτωση οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να αξιολογούν διεξοδικά τη σοβαρότητα των καταθλιπτικών συμπτωμάτων και να εξετάζουν τις μη φαρμακολογικές παρεμβάσεις, όπως ψυχοθεραπεία ή συμπεριφορικές θεραπείες, ως θεραπείες πρώτης γραμμής». Συνέστησε επίσης: «Εάν κριθεί απαραίτητη η λήψη αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, η επιλογή παραγόντων με πιο ευνοϊκό γνωστικό προφίλ και η στενή παρακολούθηση της γνωστικής λειτουργίας του ασθενούς με την πάροδο του χρόνου είναι απαραίτητη».
