Οι περισσότεροι άνθρωποι που νοσούν από COVID-19 υποφέρουν από τα κοινά συμπτώματα του πυρετού, του βήχα και των αναπνευστικών προβλημάτων αλλά αναρρώνουν σε μία ή δύο εβδομάδες. Όμως το 15% έως 30% όσων προσβάλλονται, έχουν επίμονα συμπτώματα για μήνες. Το συχνότερο μακροχρόνιο σύμπτωμα είναι η κόπωση και ακολουθεί η δύσπνοια.
Η στατιστική υπηρεσία του Καναδά αναφέρει ότι σχεδόν το 15% των Καναδών, έχουν μακρά συμπτώματα COVID ενώ μια μελέτη στο Ηνωμένο Βασίλειο διαπίστωσε ότι το 30% ατόμων επηρεάζονται από μακροχρόνια συμπτώματα -υπολογίζεται ότι υπάρχουν 2,1 εκατομμύρια ασθενείς μακράς διάρκειας στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Δεν υπάρχει καθολικά αποδεκτός ορισμός της μακράς COVID. Είναι μια περίπλοκη κατάσταση με ορισμένα συμπτώματα να εξαφανίζονται, μετά να επιστρέφουν ή να εμφανίζονται νέα συμπτώματα. Η φύση αυτών των συμπτωμάτων και η διάρκειά τους διαφέρουν μεταξύ των ανθρώπων. Η μακρά COVID ορίζεται, συνήθως, ως η συνέχιση ή η ανάπτυξη συμπτωμάτων τρεις μήνες μετά την αρχική μόλυνση από τον ιό SARS-CoV-2. Τα συμπτώματα διαρκούν για τουλάχιστον δύο μήνες μετά την έναρξή τους, χωρίς εξήγηση.
Τα συμπτώματα
Ενώ τα τρία πιο κοινά συμπτώματα της μακράς COVID που επηρεάζουν την καθημερινή δραστηριότητα είναι η κόπωση, η δύσπνοια και τα γνωστικά προβλήματα όπως η ομίχλη εγκεφάλου, η πάθηση μπορεί επίσης να περιλαμβάνει πόνο στο στήθος, αίσθημα καρδιακών παλμών, πονοκεφάλους, γαστρεντερικά προβλήματα, μυϊκούς πόνους και διαταραχές ύπνου. Μπορεί επίσης να περιλαμβάνει απώλεια όσφρησης και γεύσης, αυξημένη ανησυχία και κατάθλιψη, καθώς και δυσανεξία στην άσκηση.
Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν γιατί τα συμπτώματα επιμένουν. Σε μερικά άτομα είναι σχεδόν σαν να υπάρχει κάτι που επηρεάζει κάθε μέρος του σώματός τους. Πολλοί που ζουν με μακρά COVID είναι σε ηλικία εργασίας. Η ανικανότητα για εργασία επί μήνες θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα να χάσουν τα προς το ζην. Για τους γονείς ή τους φροντιστές, η κατάσταση αυτή μπορεί να τους κάνει να μην μπορούν να φροντίσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Ανεξάρτητα από τα συγκεκριμένα συμπτώματα, πολλοί από τους ασθενείς ανησυχούν ότι υπάρχει συνεχής λοίμωξη και έχουν το φόβο και την απογοήτευση ότι η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί. Μερικοί εξακολουθούν να υποφέρουν περισσότερο από δύο χρόνια μετά την αρχική μόλυνση. Και κάποιοι έχουν μια υπερδραστήρια απόκριση «πάλης ή φυγής» λόγω των επιπτώσεων στο αυτόνομο νευρικό τους σύστημα, κάτι που σημαίνει μεγαλύτερο στρες. Αυτό μπορεί να επηρεάσει τον καρδιακό ρυθμό και την αρτηριακή πίεση, καθώς και τη λειτουργία του εντέρου και της ουροδόχου κύστης.
Διπλάσιος ο κίνδυνος για τις γυναίκες
Ένα χαρακτηριστικό της μακράς COVID είναι ότι και ήπιες περιπτώσεις αρχικής μόλυνσης μπορούν να την προκαλέσουν. Αυτό είναι ένα από τα ευρήματα μιας μετα-ανάλυσης που δημοσιεύτηκε στο Journal of the American Medical Association. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 90% των ανθρώπων που ζουν με μακρά COVID αρχικά είχαν ήπια νόσο. Αναλύθηκαν δεδομένα από 54 μελέτες που περιέλαβαν πάνω από 1 εκατομμύριο άτομα από 22 χώρες, τα οποία είχαν παρουσιάσει συμπτώματα μακράς COVID. Οι γυναίκες είχαν διπλάσιο κίνδυνο από τους άνδρες και τετραπλάσιο κίνδυνο από τα παιδιά.
Οι ασθενείς που νοσηλεύτηκαν είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν μακρά COVID και να διαρκέσει περισσότερο. Αλλά επειδή η συντριπτική πλειονότητα των λοιμώξεων δεν απαιτεί νοσηλεία, οι περισσότερες περιπτώσεις προέκυψαν από τις ήπιες λοιμώξεις. Μεταξύ όλων των ατόμων με μακρά COVID, η μετα-ανάλυση διαπίστωσε ότι σχεδόν ένας στους επτά εξακολουθούσε να αντιμετωπίζει συμπτώματα 12 μήνες αργότερα. Οι συγγραφείς είπαν ότι δεν γνωρίζουν πόσες από αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να κρατήσουν περισσότερο. Ακόμα χειρότερα, δεν υπάρχει η σιγουριά ότι όλοι στο τέλος θα αναρρώσουν.
Μερικές φορές φαίνεται να υπάρχει ένα στίγμα για τους ασθενείς, σαν να ευθύνονται οι ίδιοι για τα συμπτώματά τους. Οι γιατροί έχουν ακούσει σχόλια του τύπου “γιατί το παθαίνουν αυτό κυρίως οι γυναίκες ή μόνο αυτές που είναι ευκατάστατες”, σαν να πρόκειται για μια κακοδιαχείριση ψυχικής υγείας. Μια μελέτη βρήκε ότι οι ασθενείς με υψηλότερες βαθμολογίες στίγματος είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα για πιο σοβαρά συμπτώματα, άγχος, κατάθλιψη, μειωμένη αυτοεκτίμηση και σκέψεις αυτοτραυματισμού. Μια ανησυχία των ασθενών είναι ότι οι άλλοι δεν θα πιστέψουν ότι η ασθένειά τους ήταν αληθινή ή ότι θα κινδυνέψουν να χάσουν τη δουλειά τους.
Ορισμένοι είπαν ότι ήταν εξοστρακισμένοι από φίλους και συγγενείς ή κατηγορήθηκαν για τεμπελιά. Όταν οι άνθρωποι στιγματίζονται λόγω μιας ασθένειας μπορεί να μη θέλουν να πουν ότι πάσχουν από αυτή και να μην επιδιώξουν να λάβουν βοήθεια.
Ασυνεπείς θεραπείες
Όντας μια αρκετά νέα ασθένεια, η ιατρική κατανόηση της πάθησης, οι οδηγίες και οι οδοί για την ανάκαμψη είναι συχνά ασαφείς. Πολλά άτομα αντιμετωπίζουν εμπόδια στην υποστήριξη της υγείας τους, τη φροντίδα και την αναγνώριση της κατάστασής τους. Σε μερικές χώρες υπάρχουν κλινικές μακράς COVID που άνοιξαν για να παρέχουν εξειδικευμένη φροντίδα, αλλά οι θεραπείες που προσφέρουν είναι περιορισμένες, ασυνεπείς και μπορεί να είναι δαπανηρές. Η αντιμετώπιση αυτής της “αόρατης” ασθένειας είναι προκλητική δεδομένου ότι δεν υπάρχει οριστικό τεστ για να προσδιοριστεί εάν κάποιος την έχει. Ούτε υπάρχει ακόμη τυπική θεραπεία. Οι περισσότεροι την ξεπερνούν αλλά υπάρχει μια ομάδα ασθενών των οποίων η βελτίωση είναι πολύ αργή. Ακόμη πιο περίεργο είναι ότι τα άτομα αυτά είναι συχνά νέοι και προηγουμένως υψηλής λειτουργικότητας.
Υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα σχετικά με την μακρά COVID. Τί προδιαθέτει κάποιους ανθρώπους; Πώς οι διάφοροι παράγοντες κινδύνου, συμπεριλαμβανομένου του καπνίσματος και του υψηλού δείκτη μάζας σώματος, επηρεάζουν την πιθανότητα εμφάνισης της πάθησης; Η επαναμόλυνση αλλάζει τον κίνδυνο; Και πώς αλλάζει η προστασία έναντι της μακράς COVID με την πάροδο του χρόνου αφότου ένα άτομο έχει εμβολιαστεί; Σύμφωνα με μια δημοσίευση, τα εμβόλια δεν φαίνεται να προστατεύουν από τα πολύμηνα συμπτώματα της COVID, ιδίως για τα άτομα είναι άνω των 60 ετών. Είναι άγνωστο, ωστόσο, αν ο αριθμός των δόσεων ενός εμβολίου παίζει ρόλο. Επίσης, οι παραλλαγές του κορωνοϊού παρουσιάζουν νέα παζλ.
Πλην των συμπτωμάτων της μακράς COVID, όσοι νόσησαν από κορωνοϊό έχουν αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών, κάτι που αποτελεί άλλο ένα μυστήριο. Για παράδειγμα, μια μεγάλη μελέτη, μεταξύ σχεδόν 250.000 ασθενών με COVID, ανέφερε ότι το 33% διαγνώστηκε με νευρολογικές διαταραχές τους επόμενους έξι μήνες. Μια μελέτη απεικόνισης εγκεφάλου, στο Ηνωμένο Βασίλειο, περιέλαβε άτομα που είχαν αρχικά υποβληθεί σε σάρωση πριν από τη μόλυνση, καθιστώντας δυνατό να δουν οι ερευνητές το χρονοδιάγραμμα των αλλαγών.
Αυτοί που είχαν προσβληθεί από COVID παρουσίασαν βλάβες στον εγκεφαλικό ιστό και συνολική μείωση του μεγέθους του εγκεφάλου σε σύγκριση με εκείνους που δεν είχαν μολυνθεί, ενώ οι αλλαγές συνέβησαν ακόμη και με σχετικά ήπια μόλυνση. Μια άλλη μελέτη, σε σχεδόν 160.000 συμμετέχοντες, βρήκε ότι σε σύγκριση με ανθρώπους που δεν αρρώστησαν από κορωνοϊό, η πιθανότητα θανάτου των ασθενών με COVID-19 ήταν έως και 81 φορές υψηλότερη τις πρώτες τρεις εβδομάδες της μόλυνσης και παρέμεινε πέντε φορές υψηλότερη έως 18 μήνες αργότερα.
Ποια είναι η αιτία;
Η αιτία της μακράς COVID παραμένει ασαφής, αλλά υπάρχουν μερικές ιδέες. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι ένα τμήμα του κορωνοϊού, μετά την οξεία λοίμωξη, συνεχίζει να κρύβεται σε διάφορους ιστούς του σώματος (π.χ. έντερο, συκώτι, εγκέφαλος), συνεχίζοντας να προκαλεί βλάβες. Με άλλα λόγια, στον οργανισμό των ατόμων υπάρχει μια μικρή, επίμονη «ιογενής δεξαμενή» που κρύβεται από την ανίχνευση με διαγνωστικές εξετάσεις ή εναπομείναντα μικρά ιικά θραύσματα τα οποία δεν έχει μπορέσει να αντιμετωπίσει το σώμα. Αυτές οι δεξαμενές ιών μπορούν να ενεργοποιούν το ανοσοποιητικό σύστημα με αποτέλεσμα την κόπωση και τα υπόλοιπα συμπτώματα.
Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι το ανοσοποιητικό σύστημα, παρά την αποδρομή της οξείας φάσης, εμφανίζει αντιδράσεις εναντίον των ίδιων των ιστών του σώματός του, ως αυτοάνοση αντίδραση. Θα μπορούσε λοιπόν η αιτία να είναι συνέπεια ενός λανθασμένου ανοσοποιητικού συστήματος με υπερωριακή απασχόληση μετά τη μόλυνση.
Μια υποστήριξη αυτής της θεωρίας είναι ότι ορισμένοι άνθρωποι λένε ότι τα συμπτώματά τους βελτιώνονται σημαντικά μετά τη λήψη εμβολίου. Αυτό υποδηλώνει ότι τα ποικίλα συμπτώματα της μακράς COVID μπορεί να συνδέονται άμεσα με το ανοσοποιητικό. Είναι πιθανό το εμβόλιο να βοηθάει στην ανακατεύθυνση του ανοσοποιητικού προς τη σωστή κατεύθυνση, με την άμεση ενεργοποίηση ορισμένων ανοσοκυττάρων όπως τα Τ κύτταρα (βοηθούν στην τόνωση της παραγωγής αντισωμάτων και σκοτώνουν τα μολυσμένα με ιό κύτταρα) ή τα έμφυτα ανοσοκύτταρα που είναι στην πρώτη γραμμή και διορθώνουν αυτήν την ανοσολογική αποτυχία.
Έχει διατυπωθεί επίσης η ιδέα ότι η αρχική νόσος COVID βλάπτει το ανοσοποιητικό σύστημα σε ορισμένους ανθρώπους και τους κάνει πιο ευάλωτους σε λοιμώξεις. Έτσι μπορεί να εξηγείται γιατί κάποια συμπτώματα εξαφανίζονται και επανέρχονται άλλα. Τους τελευταίους δύο μήνες, πολλές χώρες του βορείου ημισφαιρίου, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, έχουν δει ένα μεγάλο κύμα ιογενών λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος. Περιλαμβάνει τον RSV (αναπνευστικό συγκυτιακό ιό), την γρίπη και την COVID, καθώς και βακτηριακές λοιμώξεις όπως ο στρεπτόκοκκος Α σε παιδιά. Αυτό οδήγησε στη σκέψη ότι η COVID κάνει ορισμένα άτομα που έχουν μολυνθεί πιο ευάλωτα σε άλλες μολυσματικές ασθένειες με αποτέλεσμα να εμφανίζουν κατά καιρούς διάφορα συμπτώματα από συνεχείς λοιμώξεις.
Πώς η άσκηση δεν θα εμποδίσει την ανάρρωσή σας
Η άσκηση ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και ως εκ τούτου να προσφέρει προστασία από λοιμώξεις. Αλλά τί γίνεται όταν πάσχετε από μακρά COVID; Ένα από τα συμπτώματα είναι και η δυσανεξία στην άσκηση. Μπορείτε να παρομοιάσετε τη σωματική ενέργεια με τα χρήματα στην τράπεζα. Εάν συνεχίσετε να ξοδεύετε χωρίς να τα ανανεώνετε, σύντομα θα χρωστάτε. Στη μακρά COVID, η κατανάλωση ενέργειας χωρίς προγραμματισμό ανάπαυσης μπορεί να οδηγήσει σε υποτροπή και στη συνέχεια μπορεί να χρειαστούν αρκετές ημέρες για να συσσωρευτεί ξανά ενέργεια.
Καθώς αναρρώνετε από την μακρά COVID, μπορεί να θέλετε να επιστρέψετε στη σωματική δραστηριότητα που απολαμβάνατε κάποτε. Αν και αυτό μπορεί να είναι δυνατό σε κάποιο στάδιο, είναι σημαντικό να εστιάσετε την προσοχή σας στην ανάρρωση και να αποδεχτείτε τους περιορισμούς σας, επιστρέφοντας σιγά-σιγά στην άσκηση. Αν ήσασταν ενεργό άτομο πριν, για παράδειγμα συμμετείχατε σε ομαδικά μαθήματα διαλειμματικής προπόνησης υψηλής έντασης, μην επιστρέψετε κατευθείαν σε αυτό που κάνατε γιατί μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα και να εμποδίσει την ανάρρωσή σας.
Δομείστε ένα σχέδιο άσκησης με βάση τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων σας, αντί να ακολουθείτε το τυπικό πρόγραμμα άσκησης που σταδιακά αυξάνει την ένταση και τον όγκο με την πάροδο του χρόνου. Αρχικά, η άσκηση δεν χρειάζεται να είναι κάτι πολύ δύσκολο. Θα μπορούσατε να ξεκινήσετε με μερικές απλές ασκήσεις χρησιμοποιώντας μια καρέκλα για στήριξη. Στη συνέχεια, θα μπορούσατε να προχωρήσετε σε ασκήσεις από κάθισμα σε όρθια στάση ή σε οκλαδόν και σταδιακά να περιλάβετε και άλλες ασκήσεις είτε αερόβιες είτε ενδυνάμωσης.
Εφόσον συνεχίζονται τα συμπτώματα της μακράς COVID, είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε ότι η πρόοδός σας είναι απίθανο να βελτιώνεται σταθερά κάθε εβδομάδα και μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί να σταματήσετε την άσκηση που προσπαθείτε να ολοκληρώσετε. Βεβαιωθείτε ότι ξοδεύετε μόνο την ποσότητα ενέργειας που έχετε ως απόθεμα και δεν κάνετε εξαντλητική προπόνηση, πιστεύοντας ότι αυτό θα είναι καλό. Λάβετε υπόψη σας το επίπεδο κόπωσης ή αδιαθεσίας. Η αδιαθεσία μετά την άσκηση είναι όταν τα χρόνια συμπτώματά σας επιδεινώνονται. Αυτό θα πρέπει να είναι ένα σήμα για να μειώσετε την ένταση της άσκησης που κάνετε. Μόλις προχωρήσει η ανάρρωσή σας, δοκιμάστε έναν συνδυασμό προπόνησης αντοχής και ενδυνάμωσης. Η προπόνηση δύναμης είναι χρήσιμη καθώς αποφεύγει μεγάλες αυξήσεις στον ρυθμό της αναπνοής και βελτιώνει τη μυϊκή δύναμη.
Αν και εξακολουθούν να προκύπτουν νέα στοιχεία, ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι η άσκηση μπορεί να προσφέρει οφέλη στους ασθενείς. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι ένα πρόγραμμα πνευμονικής αποκατάστασης έξι εβδομάδων βελτίωσε την αναπνευστική και καρδιαγγειακή ικανότητα, μείωσε τη δύσπνοια και αύξησε την ποιότητα ζωής. Αυτό συμφωνεί με μια άλλη μελέτη, όπου οι ασθενείς ολοκλήρωσαν ένα πρόγραμμα οκτώ εβδομάδων τριών συνεδριών άσκησης την εβδομάδα, συμπεριλαμβανομένης της προπόνησης δύναμης και αντοχής. Ανέφεραν σημαντικές βελτιώσεις στην ποιότητα ζωής, την κόπωση, τη μυϊκή δύναμη και την καρδιοφυσική κατάσταση σε σύγκριση με μια ομάδα ελέγχου που δεν έλαβε μέρος στο πρόγραμμα άσκησης.
Όμως, πρέπει να αναγνωρίσετε το πόσο απρόβλεπτη είναι η μακρά COVID. Η άσκηση δεν είναι κατάλληλη για όσους έχουν σοβαρά συμπτώματα. Είναι πιο κατάλληλη, και θα μπορούσε να είναι ωφέλιμη, για άτομα με ήπια συμπτώματα ή που αναρρώνουν.
Πώς θα βοηθήσετε το παιδί σας
Τα παιδιά και οι νέοι μπορούν να υποφέρουν από μακρά COVID μετά από ήπια μόλυνση από τον ιό. Για παράδειγμα, τα τελευταία στοιχεία από το Γραφείο Εθνικής Στατιστικής του Ηνωμένου Βασιλείου δείχνουν ότι περίπου 70.000 παιδιά ζουν με μακρά COVID, εκ των οποίων τα 41.000 είχαν συμπτώματα για τουλάχιστον ένα χρόνο. Τα πιο κοινά συμπτώματα στα παιδιά είναι η κόπωση και οι πονοκέφαλοι, αλλά μπορεί επίσης να έχουν πόνο στο στήθος, επίμονο βήχα, ζάλη, ναυτία, κοιλιακό άλγος, άγχος και χαμηλή διάθεση. Οι αφηγήσεις των γονέων υποδηλώνουν ότι τα συμπτώματα μπορεί να παρουσιάζουν διακυμάνσεις με την πάροδο του χρόνου και ότι δεν είναι ασυνήθιστο να υπάρχει μια περίοδος φαινομενικής ανάρρωσης και στη συνέχεια υποτροπή μερικούς μήνες αργότερα.
Στους γονείς τα παιδιά μπορεί να φαίνονται απολύτως υγιή. Πιστέψτε στο παιδί σας και ζητήσετε ιατρική συμβουλή για να βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχει άλλη υποκείμενη αιτία για τα συμπτώματά του -να ξέρετε ωστόσο ότι υπάρχει ακόμα ανεπαρκής ευαισθητοποίηση μεταξύ ορισμένων γιατρών. Το παιδί σας δεν πρέπει να εξαντλείται αλλά πολλοί γονείς δεν γνωρίζουν ότι ακόμη και δραστηριότητες όπως η συνεχής παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να εξαντλήσουν την ενέργεια όσων έχουν μακρά COVID. Συνεργαστείτε με το παιδί σας για να εξετάσετε πόση ενέργεια απαιτούν οι διαφορετικές δραστηριότητες. Ίσως χρειαστεί να αποφευχθεί η συμμετοχή σε αθλήματα. Μερικά παιδιά μπορεί να έχουν γνωστική εξασθένηση (ομίχλη εγκεφάλου), ευαισθησία στα φώτα ή τους ήχους και κόπωση. Αυτά αποτελούν εμπόδια για τη μάθηση στο σχολείο και ίσως χρειαστούν προσαρμογές.
Η επαναμόλυνση από COVID εγκυμονεί κίνδυνο υποτροπής ή επιδείνωσης των συμπτωμάτων για παιδιά με μακρά COVID, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει άγχος στις οικογένειες όταν στέλνουν τα παιδιά στο σχολείο. Πρέπει να κάνετε αξιολόγηση κινδύνου στο σχολείο για να μειωθεί η πιθανότητα επαναμόλυνσης. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τον περιορισμό της έκθεσης του παιδιού σε μεγαλύτερες ομάδες, τη διασφάλιση ότι οι αίθουσες διδασκαλίας αερίζονται καλά και τη χρήση μάσκας FFP2 εάν το παιδί επιθυμεί να φορέσει.
Η μακρά COVID μπορεί να είναι εξουθενωτική. Μπορεί να προκαλέσει απόγνωση, απελπισία και αίσθημα παγίδευσης. Εξασκήστε την «αποδοχή» με το παιδί σας. Αυτό περιλαμβάνει την αποδοχή της κατάστασης και την αποφυγή της εστίασης σε αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα. Αφιερώστε χρόνο δίνοντας έμφαση στο τι μπορεί να κάνει το παιδί σας, θέτοντας ρεαλιστικούς στόχους.
Τι είναι η ομίχλη εγκεφάλου
Πολλοί ασθενείς διαπιστώνουν ότι μετά την ανάρρωση τους έχουν μια θολούρα στον μυαλό που τους εμποδίζει να εργαστούν κανονικά και να λειτουργήσουν στην καθημερινή ζωή τους. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται ομίχλη εγκεφάλου και χαρακτηρίζεται από απώλεια μνήμης, σύγχυση, δυσκολία εστίασης της προσοχής και ζαλάδες. Σε ορισμένες ακραίες περιπτώσεις ο ασθενής νιώθει σχεδόν κατατονικός, σαν να του έχουν κάνει αναισθησία.
Η ομίχλη εγκεφάλου δεν είναι ιατρική διάγνωση, αλλά μια περιγραφή που τείνουν να χρησιμοποιούν οι ασθενείς για τα συμπτώματά τους. Είναι αυτό που οι γιατροί αναφέρουν ως «γνωστική δυσλειτουργία». Είναι ένα συναίσθημα ότι καλύπτεστε από πυκνή ομίχλη, σαν να μην μπορείτε να καταλάβετε ιδέες, να αισθάνεστε σύγχυση ή αποπροσανατολισμό και να έχετε πρόβλημα συγκέντρωσης ή ανάκλησης αναμνήσεων. Μερικοί λένε ότι ξεχνούν πώς να κάνουν απλά πράγματα, όπως είναι η οργάνωση μιας συνάντησης στη δουλειά.
Η κατάσταση μπορεί να κάνει δύσκολες ακόμη και απλές εργασίες όπως τα ψώνια στο σουπερμάρκετ, την πλοήγηση στο χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων και την απομνημόνευση μιας λίστας ειδών για αγορά. Με την πάροδο του χρόνου, η ομίχλη εγκεφάλου μπορεί να δυσκολέψει την εργασία και τη διατήρηση κοινωνικών δραστηριοτήτων. Μπορεί επίσης να επηρεάσει αρνητικά τις σχέσεις σας και να αλλάξει τον τρόπο που βλέπετε τον εαυτό σας προσωπικά και επαγγελματικά.
Αλλά ενώ τα συμπτώματα της εγκεφαλικής ομίχλης μπορεί να είναι παρόμοια με εκείνα που βιώνουν άτομα με ελαφριά άνοια συνήθως δεν επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου και μάλλον δεν διαρκούν για πάντα. Η ομίχλη εγκεφάλου είναι κοινή μεταξύ των ατόμων που αναρρώνουν από τραυματική εγκεφαλική βλάβη, παρουσιάζουν επίμονα συμπτώματα μετά τη διάσειση, σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, ινομυαλγία, HIV, σύνδρομο ορθοστατικής ταχυκαρδίας, λύκο, νόσο Lyme και ως παρενέργεια της χημειοθεραπείας. Τα άτομα με κοιλιοκάκη μπορεί να εμφανίσουν επίσης εγκεφαλική ομίχλη μετά την κατανάλωση γλουτένης. Έχει αναφερθεί και ως σύμπτωμα της εμμηνόπαυσης. Οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι εάν οι ίδιοι βιολογικοί μηχανισμοί λειτουργούν στις διαφορετικές ασθένειες.
|
|
